Prezentacja w bilansie środków pieniężnych otrzymanych z Krajowego Funduszu Szkoleniowego

Prowadzimy działalność w formie państwowej jednostki budżetowej. W 2017 r. powiatowy urząd pracy na podstawie zawartej umowy przekazał nam środki z Krajowego Funduszu Szkoleniowego przeznaczone na dokształcanie pracowników w 2018 r. Wpływ środków pieniężnych z tego tytułu ujęliśmy w księgach na koncie 139 w korespondencji z kontem 240. Jak wykazać w bilansie niewykorzystane środki pieniężne Krajowego Funduszu Szkoleniowego? Czy powinny być one wykazywane po stronie aktywów bilansu jako środki państwowego funduszu celowego, a po stronie pasywów jako pozostałe zobowiązania?

Jak wynika z opisu do konta 139 "Inne rachunki bankowe" zawartego w załączniku nr 3 do rozporządzenia w sprawie rachunkowości budżetowej, służy ono do ewidencji operacji dotyczących środków pieniężnych wydzielonych na innych rachunkach bankowych niż rachunki bieżące, w tym na rachunkach pomocniczych i rachunkach specjalnego przeznaczenia. Ewidencja szczegółowa prowadzona do tego konta powinna zapewnić ustalenie stanu środków pieniężnych dla każdego wydzielonego rachunku bankowego, a także powinna zapewnić sprostanie obowiązkom sprawozdawczym. Konto 139 może wykazywać saldo Wn, które oznacza stan środków pieniężnych znajdujących się na innych rachunkach bankowych.

Środki pieniężne otrzymane z KFS na dokształcanie pracowników jednostki należy - naszym zdaniem - wykazywać w aktywach bilansu w pozycji B.III.4. "Inne środki pieniężne". Natomiast w odniesieniu do prezentacji równowartości otrzymanych środków pieniężnych w pasywach bilansu podkreślić należy, że tak jak wszystkie jednostki prowadzące księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości, tak i jednostki budżetowe obowiązuje, określona w art. 6 ust. 2 ustawy o rachunkowości, zasada współmierności. Stanowi ona, że na wynik finansowy wpływają uzyskane w roku obrotowym przychody oraz odpowiednie, konieczne dla osiągnięcia tych przychodów, a więc współmierne do nich, koszty rzeczywiście poniesione, zarówno zafakturowane i opłacone, zafakturowane lecz nieopłacone lub nawet nienotyfikowane i tylko oszacowane. Skutkiem zastosowania zasady współmierności są m.in. rozliczenia międzyokresowe, w tym rozliczenia międzyokresowe przychodów, zdefiniowane w art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości. Rozliczenia te obejmują w szczególności równowartość otrzymanych lub należnych od kontrahentów środków z tytułu świadczeń, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych. Z treści pytania wynika, iż pracownicy jednostki będą uczestniczyli w szkoleniach w 2018 r., faktury z tego tytułu będą obciążały koszty jednostki również w tym roku. Sfinansowanie kosztów szkoleń nastąpi ze środków pieniężnych otrzymanych z KFS. W takim przypadku zasadne jest - w celu zachowania zasady współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów - przyjęcie rozwiązania polegającego na ujęciu i prezentacji równowartości środków otrzymanych z KFS w sprawozdaniu finansowym (pasywach bilansu) sporządzonym za 2017 r. jako rozliczeń międzyokresowych przychodów. Niemniej jednak w jednostkach budżetowych w praktyce często spotykane jest rozwiązanie polegające na prezentowaniu tych środków jako pozostałych zobowiązań - tak jak to wskazano w pytaniu. Dlatego też ostateczna decyzja dotycząca prezentacji otrzymanych środków w sprawozdaniu finansowym należy do kierownika jednostki, który przyjęte rozwiązanie w tym zakresie powinien określić w dokumentacji opisującej przyjęte do stosowania zasady (politykę) rachunkowości.