Zakwalifikowanie umowy do leasingu operacyjnego według zasad podatkowych

Sposób kwalifikowania umów leasingu dla celów bilansowych reguluje art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Stosownie do tego przepisu, jednostka wykorzystująca w swojej działalności obce środki trwałe na podstawie umowy, zgodnie z którą jedna ze stron (finansujący) oddaje drugiej stronie (korzystającemu) środki trwałe do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony, środki te zalicza do swoich aktywów trwałych, pod warunkiem, że umowa spełnia co najmniej jeden z siedmiu warunków wymienionych w tym przepisie. W praktyce większość zawieranych umów leasingowych dla celów bilansowych kwalifikuje się do ujęcia jako leasing finansowy. Dopiero w przypadku gdy umowa nie spełnia żadnego z warunków wymienionych w powyższym przepisie, traktuje się ją dla celów bilansowych jako leasing operacyjny.

Niemniej jednak w art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości zawarto możliwość odstąpienia od kwalifikacji bilansowej leasingu i zastosowania w tym zakresie zasad określonych w ustawach podatkowych. Przypominamy, iż z takiego uproszczenia mogą skorzystać jednostki, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

1) 25.500.000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

2) 51.000.000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

3) 50 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

Co istotne podatkowej kwalifikacji umów leasingu nie mogą stosować jednostki wymienione w art. 3 ust. 1e pkt 1-6 ustawy o rachunkowości.

Decyzję w sprawie stosowania uproszczenia polegającego na klasyfikowaniu umów leasingu według kryteriów określonych przepisami prawa podatkowego zamiast przepisami art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości, podejmuje kierownik jednostki i zapisuje w zasadach (polityce) rachunkowości. Jeśli jednostka skorzysta z tej możliwości, to jako korzystający nie zalicza przedmiotu leasingu do swoich aktywów trwałych.

Opłaty z tytułu umowy leasingu operacyjnego korzystający zalicza do kosztów podstawowej działalności operacyjnej lub pozostałych kosztów operacyjnych. Opłaty podstawowe zazwyczaj ujmuje w księgach rachunkowych na bieżąco na podstawie otrzymanych faktur. Natomiast opłatę wstępną i inne opłaty uiszczane przed rozpoczęciem umowy leasingu ujmuje jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów i rozlicza w czasie przez okres trwania umowy. Przy czym jeśli wymienione opłaty w ocenie jednostki nie są istotne, to może ona, na podstawie art. 4 ust. 4 i 4a ustawy o rachunkowości, skorzystać z uproszczenia i odstąpić od ich rozliczania w czasie.